Picture by Victoria Usova

Σάββατο, Ιουνίου 14, 2014

Γράμμα σ΄έναν ομοφοβικό που δεν είναι πλέον φίλος μου


Αγαπητέ (not) πρώην φίλε (at one time I thought you were),

Όσος καιρός και αν περάσει δεν θα ξεχάσω ποτέ τις απανωτές ομοφοβικές σου αντιδράσεις όταν με χαρά σου εκμυστηρεύτηκα πως γνώρισα την Αγάπη της Ζωής μου, την Αριάνα. Όσες φορές και αν προσπάθησα να σου εξηγήσω, η ομοφοβία που σε είχε τυφλώσει τόσο, και η πεποίθηση πως εσύ ξέρεις καλύτερα (αλήθεια, γιατί;) δεν σε άφηναν να με ακούσεις.
Μου είπες - προσπαθώντας να το παίξεις όπως εσύ καλύτερα ήξερες το "καλό παιδί που θέλεις το καλό μου" – πως ανησυχείς πως "αυτού του είδους σχέσεις" (ποιου είδους δηλαδή;) είναι "πολύ συναισθηματικές", και όταν διαμαρτυρήθηκα πως αυτό που λες - επειδή είμαστε και οι δύο γυναίκες - είναι (εκτός από ομοφοβικό) και σεξιστικό μου απάντησες πως δεν μπορώ να "αγνοήσω τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των δύο (sic) φύλων που προκύπτουν από την εξέλιξη" (sic) το οποίο είναι ακόμα πιο σεξιστικό - τι θέλεις, δηλαδή, να σου δώσω και εύσημα που αναφέρεις την Εξέλιξη αντί τον Αδάμ και την Εύα; Προπάντων, τι εννοείς; πως για να υπάρξει ισορροπημένη σχέση πρέπει να υπάρχει άντρας στη μέση; πως πρέπει να υπάρχουν και τα "δύο"; Οι γυναίκες είναι "πολύ συναισθηματικές" για να κρατήσουν την απαιτούμενη ισορροπία; Τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που έχουμε ως άνθρωποι δεν μετρούν σε μια σχέση, μόνο το φύλο;
Επίσης μου είπες πως σε προβληματίζει το γεγονός πως και εγώ και η Αριάνα είμαστε μπάι. Αν και δεν μας αρέσει να ταμπελωνόμαστε, ναι, είχαμε σχέσεις με άντρες στο παρελθόν. Ε, και; Αλλά εσένα αυτο που σε "ανησύχησε" είναι πως λόγω αυτού "σε κάποια φάση" αφού ελκυόμαστε (θεωρητικά) και από τα "δύο φύλα" θα μας "παρουσιαστεί η ανάγκη για κάποιον αρσενικό σύντροφο". Παρόλο που μπαίνω στον πειρασμό να μην το σχολιάσω, γιατί θα λέω πάλι τα τετριμμένα (αλλά ίσως να πρέπει να τα σχολιάζουμε διότι τελίκα για κάποιους δυστυχώς δεν είναι τετριμμένα), ΟΧΙ Αγαπητέ (not!) μου, δεν πάει έτσι. Είμαι με την Αριάνα, την αγαπώ, την λατρεύω, είναι η σύντροφός μου, δεν σκέφτομαι πως αφού θεωρητικά ελκυόμαστε και οι δύο (και η μια να ήταν, τι σημασία έχει;) και από άλλα φύλα πρέπει απαραίτητα να θέλουμε και έναν άντρα (ή δύο, ή δεν ξέρω πόσους φαντάζεσαι) για να νιώσουμε κομπλέ. Όχι! Αυτά συμβαίνουν με τον τρόπο που τα σκέφτεσαι στις ταινίες που ξέρω πως βλέπεις...ξέρεις, αυτές που είναι οκ να είναι δύο γυναίκες και να κάνουν διάφορα, φτάνει να δείξουν με έντονο τρόπο πως ευτυχώς που ήρθε ο άλλος να τις..."συμπληρώσει", πως αυτό που τους έλειπε τελικά δεν ήταν ούτε κάποιο κότερο να οργώνει το Αιγαίο, ούτε ένα παραθαλάσσιο διαμέρισμα στον Πρωταρά, ούτε Ειρήνη και Ισότητα στον Πλανήτη Γη και στους άλλους πλάνήτες, αλλά "the real thing", ξέρεις, το live υποκατάστατο ενός dildo για να το θέσω κομψά. Ξέρεις, αυτές τις ταινίες που είναι σκηνοθετημένες και επιμελημένες από άντρες και "πραγματεύονται¨ (προσοχή! πολλαπλή σημασία!) και τη γυναικεία σεξουαλικότητα και που απευθύνονται (αποκλειστικά) σε ακροατήριο cis ανδρών, οι οποίοι παρακολουθώντας τις πιστεύουν πως παίρνουν ντοκτορά στη γυναικεία σεξουαλικότητα (σπόιλερ: καμία σχέση! απολύτως όμως!). ‘Οχι, δεν είναι έτσι με ‘μας (όπως δεν είναι έτσι με τις υπόλοιπες γυναίκες που είναι σε μακροχρόνια σχέση, ή δεν είναι σε σχέση και απλά αλληλογουστάρονται), we are the real thing. Και μην περιμένεις να σε ευχαριστήσω για την "ανησυχία" σου. Σε ρώτησα θυμάμαι αν θα είχες τις ίδιες "ανησυχίες" αν ερωτευόμουν ένα άτομο -έστω άντρα αφού το προτιμάς- του οποίου του άρεσαν οι γαλανομάτες και πρασινομάτες. Θα ανησυχούσες τότε το ίδιο επειδή μπορεί να με άφηνε για κάποια με διαφορετικά μάτια; - Είμαι όμως σίγουρη ότι η ομοφοβία σου δε σε άφησε να κατανοήσεις τον παραλληλισμό.
Επίσης, όλα αυτά δεν κολλούν με αυτό που μου είχες εκμυστηρευθεί στο παρελθόν πως κάποια φορά, όταν ήσουν γύρω στα εικοσιπέντε, σε ένα πολύμηνο ταξίδι που είχες πάει κάπου που έτυχε να είσαι αναγκασμένος να συναναστρέφεσαι μόνο με άντρες, σκεφτόσουν να κάνεις κάτι με τον "γκει του μπλοκ", απλά ξέρεις...για σεξ (το σεξ είναι "κάτι που οι άντρες το χρειάζονται") , αλλά δεν είσαι "με τίποτα γκέι, ούτε καν μπάι, εννοείται", απλά "έκοψες μέσα"...καλά, αυτό που κολλά; Δηλαδή, εδώ βρίσκεται ο γάμος, εδώ το σεξ, εδώ οι ετεροφυλόφυλοι (αλλά το σεξ με όποιονδήποτε είναι οκ, δεν σε κάνει μπάι ή γκέι, απλά είναι ένα στόμα, κάτι που μπορεί να σε "βολέψει") και εδώ, αλλού, οι ΛΟΑΤ που απειλούν την κοινωνία μας (όπως το θέτουν κάποιες - ετυχώς περιθωριακές πλέον - ομάδες); Τέτοιες "δομές" σου έχει αφήσει η πλύση εγκεφάλου; Ή είναι απλά σκέτη υποκρισία;
Μου επαναλαμβάνεις πως "ειλικρινά" θέλεις να είμαι ευτυχισμένη, αλλά σπεύδεις να προσθέσεις πως με "φανταζόσουν αλλιώς" (και πρέπει να με ενδιαφέρει πως με "φανταζόσουν"΄), με έναν “supportive” (sic) άντρα στο πλευρό μου και με μερικά "τρελά κουτσούβελα" να με περιτριγυρίζουν. Χμμμ...να σου πω τώρα πόσο μου στάθηκε και μου στέκεται η Αριάνα σε κάθε φάση της ζωής μου και πόσο supportive (χωρίς εισαγωγικά) είναι πάντα; και πως σχεδιάζουμε να κάνουμε τα δικά μας τρελά κουτσούβελα (και πάλι χωρίς εισαγωγικά) να μας περιτριγυρίζουν; Αλλά το κόλλημα σου εσένα είναι άλλο...
Επίσης, με είχες αποκαλέσει "συναισθηματική" (και πως πρέπει "να το προσέξω") λες και αυτό είναι κακό, και οι σχέσεις πρέπει να αποφεύγουν την παγίδα του "συναισθηματισμού"! Αν και αυτό δεν έπρεπε να με εκπλήττει, αφού σε ένα μυαλό που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου από την πατριαρχία, ο συναισθηματισμός – ένα "γυναικείο" (και καλά!) χαρακτηριστικό, είναι μειονέκτημα. Όχι φίλε (;) μου, εγώ δεν βλέπω τις σχέσεις "υπολογιστικά"! Και με είχες "προειδοποήσει" για "ενθουσιασμό"...ενθουσιασμό, όταν ήμουν ήδη στη σχέση (ευτυχισμένη) για πάνω από μισό χρόνο. Και ενώ ήταν η πρώτη φορά που σου είχα μιλήσει για κάποιο άτομο και πρώτη φορά σου είχα πει πως ήμουν ερωτευμένη. Θα μιλούσες πάλι για "ενθουσιασμό" μετά από τόσα χρόνια που είμαστε μαζί με την Αριάνα; Πάω στοίχημα πως ναι. Όχι πως έχω καμιά διάθεση να το ξανασυζητήσω μαζί σου αυτό ή κανένα άλλο θέμα φορ δατ ματερ. Ξέρεις ποιον μου θυμίζεις; Τον "φίλο" κάποιοιου γνωστού μου (μου διηγιόταν ο γνωστός μου αυτήν την ιστορία, στον γάμο του, ο "φίλος" φυσικά δεν ήταν καλεσμένος), που επειδή η γυναίκα του γνωστού μου είναι Ασιάτισσα του είπε το θρυλικό "σκέψου το, τα παιδιά σας με τι θα μοιάζουν;" και αυτό το άτομο είχε και την απαίτηση να το πάρει αυτό ο γνωστός μου στα σοβαρα και προσπάθησε μάλιστα να τον πείσει πως δεν είναι ρατσιστής και πως το σχολίασε επειδή είναι "φίλος" του και θέλει να τον δει ευτυχισμένο - ναι, τόσο γελοίος ρατσιστής είσαι, δεν υπάρχει διαφορά, δεν το συζητώ...
Και όλα αυτά, σε ημέιλ! Ούτε καν κατάμουτρα!
Α, ναι, κατάμουτρα...εκέινη την φορά που είχαμε πάει για καφέ και σου ανακοίνωσα για πρώτη φορά πως είμαι με την Αριάνα, πως δεν ήμουν ποτέ στη ζωή μου τόσο ερωτευμένη και σου ανακοίνωσα πόσο ευτυχισμένη είμαι (για να χαρείς βρε, ναι, ήμουν τόσο αφελής τότε!), η πρώτη σου αντίδραση ήταν ότι "όλο τρέλες" κάνω! Ναι, επειδή όλο αυτό το έκανα από "τρέλα"! Από "τρέλα" το κάνω όλα αυτά τα χρόνια! Ναι, ξέρω, μπορεί να θεωρηθεί "τρελό" στην πατριαρχική, ετεροκανονική κοσμοθεωρία σου, αλλά το να ερωτευτώ την Αριάνα και να μπω σε σχέση μαζί της είναι από τα πιο sane και υγιή πράγματα που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Όχι πως νιώθω πως πρέπει να σου δικαιολογηθώ, όπου καθίσω και σταθώ το διαλαλώ. Και είμαι τόσο ευτυχισμένη όσο ποτέ. Και οι δύο, είμαστε τόσο ευτυχισμένες όσο ποτέ. Όσο και να ισχυρίζεσαι πως θέλεις "να με δεις ευτυχισμένη", αμφιβάλλω αν ποτέ το καταλάβεις αυτό, γιατι πρέπει να βγεις πρώτα από την πλύση εγκεφάλου που σου έχουν κάνει. Που μου είχες πει πως "αντιδρώ γιατι πληγώθηκα από τους άντρες". Ποιους άντρες εννοείς; Αυτόν που άφησα γιατί ήταν σεξιστής και υποκριτής (προ δεκαετίας και βάλε) και που πολλοί δεν με πίστεψαν πως εγώ τον άφησα γιατί σύμφωνα με τα κριτήρια της πατριαρχικής και συμφεροντολόγας κοινωνίας ήταν "καλός γαμπρός"; (χιντ: τον είχα ξεχάσει μεχρι να μου τον θυμήσεις εσύ!) Σε διαβεβαιώ πως κανένας άντρας δεν με  έχει πληγώσει, δεν μου φταίει κανείς, δεν έχω κολλήματα με το παρελθόν, και ούτε κάνω κάτι από εκδίκηση.
            Κλείνοντας, να σε ευχαριστήσω που μου άνοιξες τα μάτια και με έκανες πιο προσεκτική στο ποιους βάζω στη ζωή μου: έκτοτε επιδιώκω να συναναστρέφομαι μόνο άτομα που έχουν πιο πολλή εμπιστοσύνη στους φίλους τους παρά στη πλύση εγκεφάλου που τους έκανε ο καθένας μεγαλώνοντας. Απλά αυτό. Αν και πιστεύω πως υπάρχουν και άλλα διδάγματα...

Άρια


Σάββατο, Ιουνίου 07, 2014

Σας αγαπώ!



Συνήθως νιώθω πως ένας τεράστιος γλωσσοδέτης βγαίνει από το στομάχι μου, στερεώνεται στα δόντια μου και σαν χταπόδι αρπάζει τη γλώσσα μου, αποτρέποντας με από το να μιλήσω ή να εκφράσω οτιδήποτε θεωρείται ανθρώπινη επαφή ή επαφή με οποιοδήποτε άλλο ζώντα  οργανισμό. Επικοινωνώ μια χαρά με τα αστέρια όμως και το γαλαξία. Μου αρέσει να μιλάω σε αυτά ή να γράφω πράγματα σε κόλλες άσπρες. Δε ξέρω γιατί προτιμώ τις άσπρες. Σαν χρώμα δεν είναι απο τα αγαπημένα μου. Όμως μου αρέσουν οι άσπρες κόλλες (ίσως να έπρεπε να πω χαρτί αλλά προτιμώ το «κόλλα») και τα μολύβια. Μου αρέσουν τα μολύβια, ιδιαίτερα τα 2Β. Μου αρέσει που αφήνουν μουντζούρες πάνω στην άσπρη κόλλα. 

Πριν λίγες μέρες ήταν τα γενέθλια μου. Μου έφεραν τούρτα. Ήταν μεσάνυχτα ακριβώς. Έκανα ένα πεντάλεπτο διάλειμμα από το διάβασμα μου, έσβησα το κεράκι, έκανα μια ευχή και συνέχισα το διάβασμα μου. Δεν ήθελα καθόλου να συνεχίσω το διάβασμα μου αλλά έπρεπε κι έτσι το έκανα. Φέτος ήταν διαφορετικά γενέθλια από ότι άλλες χρονιές. Το κατάλαβα από την ευχή μου. Ευχήθηκα πάλι κάτι εγωιστικό μεν αλλά διαφορετικά εγωιστικό. Ευχήθηκα να έχω πάντα τα αγαπημένα μου άτομα στη ζωή μου. Ευχήθηκα χαμηλόφωνα, είμαι σίγουρη ότι μόνο το μυαλό μου με άκουσε. Πάλι δεν κατάφερα να εκφράσω τα συναισθήματα μου ή οτιδήποτε άλλο φορ δατ μάττερ. Αναρριχήθηκε ο γλωσσοδέτης. Ρωτάω τα αστέρια όταν είμαι μόνη μαζί τους: Τα άτομα που με αγαπούν γνωρίζουν ότι κι εγώ τα αγαπώ; Δε ξέρω, μου απαντούν. Θα ήθελα να το μάθουν σε κάποια στιγμή. Ίσως να τους μουντζουρώσω ένα ‘’Σ’ αγαπώ’’ σε μιά άσπρη κόλλα. Ή ίσως να μην το κάνεις, μου λένε, ίσως να πρέπει να χρησιμοποιήσεις μια πολύχρωμη κόλλα.

Εξαρτάται από εσένα.


ariana.

Δευτέρα, Ιουνίου 02, 2014

1η Πορεία ΛΟΑΤ Υπερηφάνειας: Και θα ζήσουμε όλοι και όλες καλά και υπερήφανα!


Ο Πολιτικός «Γίγαντας» Δεινόσαυρος, βρυχήθηκε. Βγήκε βραχνή στην αρχή η φωνή του, μια-δυο φορές. Παραπονέθηκε για το «Θέμα Ε». Ξαναπαραπονέθηκε - απανωτά για το ίδιο θέμα. Εκνευρίστηκε.
Τα παράπονα του για το «Θέμα Ε» έπεσαν στο κενό. Οι υπηκόοι του, βλέπετε, αποτελούνται από ενα κοπάδι μικροσκοπικών, Τοσοδούληδων Προβατακίων. Τον ψήφισαν κυρίως γιατί κατάγεται από το ίδιο παχνί με αυτούς, ή επειδή λέει «καθαρές κουβέντες και βγάζει καθαρούς βρυχηθμούς» (αφού τα θέλουν κουκκιά πλυμμένα, κομμένα, καθαρισμένα για να καταλάβουν, αλλιώς δεν!). Αυτοί λοιπόν οι Τοσοδούληδες Πρόβατοι ξέρουν να αντιδρούν σε n κόκκινα πανιά από το σύνολο Ν = {α, β, γ, δ, Ε, ...n} (πεπερασμένο σύνολο, πάρα πολυ πεπερασμένο) και τα πανιά τους τα κουνάει μπροστά στη μούρη ο Πολιτικός «Γίγαντας» Δεινόσαυρος επανελειμμένα, για να τους κρατά σε φόρμα, και κυρίως για να παίρνει likes στο Facebook. Και το κούνημα έχει αποτέλεσμα! Ω, ναι! Παίρνει καμια 20αρια με 10αριά likes κάθε φορά, παρόλο που έχει μυριάδες φίλους (στο Facebook πάντα).
Αλλά ας πάμε πίσω στο στόρυ μας, είχαμε μείνει σ’ εκείνο  το σημείο του Παραμυθιού μας που ο Πολιτικός «Γίγαντας» Δεινόσαυρος  βρυχήθηκε. Βγήκε βραχνή η φωνή του στην αρχή, μια-δυο φορές. Παραπονέθηκε για το «Θέμα Ε». Και συνέχισε να ξαναπαραπονιέται στο άπειρο. Οι Τοσοδούληδες Πρόβατοι που δεν την είχαν εύκολη την κατανόηση, αντέδρασαν καταλάθος για το «Θέμα α», μετά στο «β» και μετά στο «γ», όπως κάνουν συνήθως, αντί για το «Ε». Ο Πολιτικός «Γίγαντας» Δεινόσαυρος έγινε κατακόκκινο πανί. Βλέπετε δεν καταλάβαιναν εύκολα οι καημένοι Πρόβατοι, γι’αυτό προτιμούσαν τις «καθαρές κουβέντες και τους καθαρούς βρυχηθμούς» όπως τα εννοεί ο «Γίγαντας». Σε αυτό άλλωστε ποντάρει και πόνταρε και πάλι. Όμως αυτή τη φορά δεν ήταν ξεκάθαρος για το θέμα. Και γι αυτό εκνευρίστηκε. Και συνέχισε να ξαναπαραπονιέται ο «Γίγαντας» των Τοσοδούληδων. Όπως και να έχει, θέλω να γνωρίζετε πως δεν είχε πάρει αρκετους ψήφους ο «Γίγαντας» για να μπει στο πόστο του. Ευτυχώς η ομάδα των Τοσοδούληδων δεν είναι καθόλου μεγάλη. Μπήκε όμως τελικά από το παραθυράκι.
Ο Πολιτικός «Γίγαντας» που λέτε, μετά την αποτυχία του να επικοινωνήσει το παραπονό του στο πιστό του ποίμνιο,  αποφάσισε να τιμήσει το σλόγκαν του, το «καθαρές κουβέντες και καθαροί βρυχηθμοί» επακριβώς και άρχισε ξεκάθαρα πλέον να κατηγορεί τους Πολιτικούς που στήριξαν την 1η Πορεία Υπερηφάνειας. Αυτό ήταν το παράπονό του, αυτό ήταν το «Θέμα Ε» που λέγαμε πως ήθελε να εκφράσει. Τους Πολιτικούς, τους πραγματικούς Γίγαντες – όχι χαιδευτικό- που τόλμησαν (και πραγματικά τους ευχαριστούμε εκ βαθέων) να στηρίξουν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ευθαρσώς και χωρίς περιστροφές (με πραγματικά καθαρές κουβέντες δηλαδή). Είχε μεσολαβήσει βέβαια και η τεράστια επιτυχία της Πορείας: 4500 με 5000 όμορφες ψυχές πήγαν να στηρίξουν τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων. Και ακόμα περισσότεροι πήραν μεγάλη χαρά εκείνη τη μέρα! Μια απίστευτη, χαρούμενη, πολύχρωμη μέρα διεκδίκησης, μια γιορτή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, για το Βασίλειο ολόκληρο!
Ολόκληρο είπα; Πενήντα -το πολύ- από αυτούς που ήταν εναντίον της Πορείας παρευρέθηκαν σε αντι-πορεία. Πενήντα απολιθώματα σε πνευματικό επίπεδο. «Ξεδοντιασμένοι» και γελοίοι (οι Ζόμπιδες-Ξεδόντηδες), σαν βγαλμένοι απο κωμωδία. Μαύρη κωμωδία μίσους: προσπάθησαν να προκαλέσουν και φασαρίες οι γελοίοι. Τόσο μικροί είναι. Βλέπετε, μια μικρή γωνιά της αγοράς ψήφων, μια μερίδα ανθρώπων τόσο μικρών φοβούνται, τρέμουν πως αν τυχόν αποκατασταθούν τα δικαιώματα λιγότερο προνομιούχων ομάδων θα πληγούν τα δικά τους προνόμια. Τοσοδούληδες. Πρόβατοι. Θέλω εδώ να διευκρινήσω  πως δεν υπονοώ πως οι πιο πάνω «50» ήταν του Δεινόσαυρου που λέγαμε. Ανήκαν σε κάποιον άλλον Δεινόσαυρο, εξίσου κολλημένο. Ο Δεινόσαυρος του Παραμυθιού μας δεν θα έστελνε δικά του Πρόβατα γιατί αλλιώς τα περίμενε τα πράγματα. Εφησυχάστηκε πως η «κοινωνία δεν είναι έτοιμη» και πως οι Υπερήφανοι θα κρύβονταν στις ντουλάπες τους εκείνη τη μέρα και πως θα επικρατούσαν οι Απολιθωμένοι Ζόμπιδες-Ξεδόντηδες. Για να σας πω την αλήθεια, κανένας δεν περίμενε τόσο μεγάλη επιτυχία εκείνη τη μέρα!
Ο Περίτρανος «Γίγαντας», είναι περίτρανος μόνο στο μυαλό του και στο μυαλό των Τοσοδούληδων. Είναι θέμα αναλογιών. Τώρα που είδε την τεράστια επιτυχία της Πορείας και πως οι Τοσοδούληδες τείνουν να γίνουν είδος προς εξαφάνιση και η Αγάπη πάει να βασιλεύσει στο Βασίλειο, τρομοκρατήθηκε! Τα χρειάστηκε τα πανιά του! Όλα μαζεμένα! Αυτά ντε, του πεπερασμένου συνόλου που ορίσαμε στην αρχή.
Γι αυτό σκέφτηκε να συσπειρώσει τους Τοσοδούληδες. Πως; Με έναν «ιδιοφυή» συνηθισμένο τρόπο! Τους είπε λοιπόν, πως οι Πολιτικοί που στήριξαν την Πορεία (το «Θέμα Ε» που λέγαμε), είναι οι ίδιοι πολιτικοί που στηρίζουν και το α, γ, δ, και θ (επιλογές δοκιμασμένες από το πεπερασμένο σύνολο κόκκινων πανιών που λέγαμε!). Και.. οι Τοσοδούληδες είδαν όλα τα πανιά στη σειρά μαζεμένα και τρομοκρατήθηκαν! Οι καημένοι. Ο καημένος!
Και αυτή είναι η καημένη ιστορία του Περίτρανου «Γίγαντα» που έχει μείνει σχεδόν μόνος του. Οι Πραγματικοί Πολιτικοί τον έχουν παραγκωνίσει και ο ίδιος δεν κολλά πουθενά (εκτός απ’ το μυαλό του που δεν λέει να ξεκολλήσει). Και προχωρεί σε απέλπιδες προσπάθειες, συμπτωματα παρακμής. Πόσο τον λυπάμαι (πόσο; καθόλου κατακρίβεια!).
Ο Πολιτικός «Γίγας» είναι στο λάθος μέρος, στη λάθος ώρα (συγγνώμη, λάθος αιώνα εννοώ), στη λάθος μεριά της Ιστορίας. Και ευτυχώς, η εξέλιξη του Ανθρώπου ευνοεί την εξάλειψη τέτοιων Δεινοσαύρων. Ας ελπίσουμε ότι θα πάει σύντομα πίσω στο παχνί του (ότι θα πάει θα πάει, η έμφαση είναι στο σύντομα) και θα ζήσουμε εμείς καλύτερα και υπερήφανοι/ες!
[Τα πρόσωπα, ζώα, πράγματα του Παραμυθιού είναι όλα φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική! ]

Εμείς όμως να είμαστε πάντα Υπερήφανοι και Υπερήφανες! Και θα ζήσουμε όλοι καλά και οι επόμενες γενιές ακόμα πιο Υπερήφανες!

Κυριακή, Νοεμβρίου 17, 2013

Γράμμα στην Αγαπημένη μου Μητέρα - Το Καπέλο


Αγαπημένη μου Μαμα,

Κατανοώ και βρίσκω συγκινητική την επιθυμία σου να με δεις ευτυχισμένη και χαρούμενη. Αυτό όμως που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι η μανία σου να πάω στο γάμο με πράσινο καπέλο!

Α, και το να μην έρθω στο γάμο ούτε που θέλεις να το συζητάς! Μα γιατί να μην θέλω να πάω στο γάμο; Είμαι στα καλά μου; Τι είδους άνθρωπος δεν τρελαίνεται να τρέχει στους γάμους; Μήπως είμαι και ‘γω τίποτα απ’αυτούς, τους εκκεντρικούς; Δεν θα το αντέξεις! Όχι, αν είμαι να σου το πώ! Δεν είναι πως δεν μ’αρέσουν οι γάμοι - κάποιοι είναι καταπληκτικοί, με τις καλύτερες προυποθέσεις για να περάσει κανείς τέλεια. Ας με άφηνες τουλάχιστο να πάω με όποιο καπέλο θέλω εγώ στον γάμο. Α, ναι, είναι και το τι θα πει ο κόσμος, όσο και αν δεν το παραδέχεσαι, ξέρω πως κάπου μέσα σου θα σε ενοχλούσε αν δεν πήγαινα στο γάμο ή αν εμφανιζόμουν με το λάθος καπέλο.

Είναι επειδή - λες - θα μου πηγαίνει πάρα πολύ ένα όμορφο, πράσινο καπέλο. Έτσι και το φορέσω, θα δω πόσο ευτυχισμένη θα με κάνει και ‘μενα το πράσινο καπέλο. Και πως θα δω πως είναι καλύτερα με το πράσινο καπέλο παρά να έχω τα μαλλιά μου να τα παίρνει ο άνεμος απ’ εδώ  και απ’ εκεί – ναι, πράσινο όμως, εννοείται...και απλά «καπέλο» να πεις εσύ, πράσινο εννοείς, Θεός φυλάξοι να 'ναι άλλο χρώμα. Μήπως δεν μου αρέσει το πράσινο; Μα όλες σχεδόν στην ηλικία μου – μη μου πεις και πολύ νεαρότερες - έχουν πράσινο καπέλο! Μήπως – Θεός φυλάξοι – δεν μ’αρέσει το πράσινο; Σε όλες αρέσει το πράσινο, εκτός αν είμαι απ’εκείνες τις εκκεντρικές – Θεός φυλάξοι, δεν θα το αντέξεις, το ξέρω. Μια χαρά χρώμα είναι το πράσινο, μαμα. Σου πάει εσένα. Μια χαρά πάει και στις άλλες. Απλά εγώ δεν θέλω να με περιορίζουν στο χρώμα!

Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει η ευτυχία μου με το αν θα πάω στο γάμο και αν θα πάω στο γάμο με πράσινο καπέλο. Πολύ πιο ευτυχισμένες θα ήμασταν και οι δυο μας – μάλλον όλοι μας κατακρίβεια, πιο ήσυχο θα το είχαμε το κεφάλι μας αν σταματούσες να συνδέεις όσα για μένα είναι ασυνάρτητα. Αλλά εσύ εκεί! Πράσινο καπέλο!! Μόνο από το πράσινο καπέλο περνά η ευτυχία μου, πιστεύεις! Και αν σταματούσες να το λες, ξέρω πως θα το πιστεύεις πάντα (;), και αυτό με πληγώνει (το ερωτηματικό στην παρένθεση μου δίνει ελπίδα). Με πληγώνει γιατί μ’ενδιαφέρει και η δική σου ευτυχία. Και η δική μου όμως επίσης.

Ας κρατήσουμε το ότι σ’ένδιαφέρει η ευτυχία μου, απλά πάψε να το συνδέεις με το πράσινο καπέλο! Για χρόνια μ’άρεσε ν’αφήνω τα μαλλιά μου λυτά στους ώμους και να μου τα παίρνει ο άνεμος, τι το χρειαζόμουν το καπέλο – και σου το ‘λεγα, απλά τότε έλεγες πως ήμουν μικρή και πως έχω καιρό ακόμα για να βρώ το τέλειο καπέλο. Κάποτε δοκίμαζα καπέλα, όχι στα σοβαρά, έτσι για πλάκα – καπέλα, τι σημασία έχει το χρώμα. Δεν μ’ενθουσίαζαν. Μπορεί απλά έτσι να ήμουν εγώ, καλύτερα με τα μαλλιά λυτά εκτεθειμένα σε ήλιο και σε άνεμο, άγρια, αχτένιστα, χωρίς καπέλο.

Ούτε η ιδέα των για πάντα ελεύθερων, λυτών μαλλιών σου αρέσει. Κάποτε γίνεσαι παρακλητική, «συμβιβάζεσαι». Δεν σε πειράζει και τόσο αν θα πάω στο γάμο, λες. Φτάνει να έχω ένα πράσινο καπέλο. Όλος ο κόσμος (πολλές φορές φιλονικήσαμε για αυτές τις αβίαστες, απόλυτες γενικεύσεις) χρειάζεται ένα καπέλο. Τι να το κάνεις το κεφάλι χωρίς καπέλο; Και το δικό μου καπέλο θα πρέπει να είναι πράσινο. Έτσι πρέπει. Μερικοί άνθρωποι πρέπει να φορούν μόνο πράσινα καπέλα, μερικοί άλλοι μόνο κίτρινα καπέλα. Άσχετο με το τι τους πηγαίνει πραγματικά. Και όχι, δεν υπάρχουν καπέλα μωβ, ούτε καφετιά, ούτε μπλε, ούτε κόκκινα, τι βλακείες είναι αυτές. Μόνο δυο χρώματα υπάρχουν και είναι προκαθορισμένο ποιο πάει σε ποιον. Εμένα, σύμφωνα με το τι λέει ο κόσμος, θα πρεπε να μου πηγαίνει το πράσινο.

Λοιπόν, έχω επιτέλους ευχάριστα νέα! Τα τελευταία χρόνια η ευτυχία μου συνδέθηκε αλληλένδετα με ένα απίθανο, μοναδικό στο είδος του Καπέλο. Ένα Καπέλο πανέμορφο, και άνετο, και απο άριστα υλικά, το καλύτερο Καπέλο που είχε ποτέ κανείς! Δεν το βγάζω πλέον ποτέ! Το Καπέλο μου! Νιώθω τέλεια σαν το φοράω, μου βγάζει τον καλύτερο μου εαυτό! Και με κάνει να χαμογελώ συνέχεια σαν το φορώ! Νιώθω πολύ όμορφη με το Καπέλο αυτό, νιώθω πολύ όμορφα με το Καπέλο αυτό! Όσοι μας έχουν δει λένε πως είναι σαν να γεννήθηκα με το Καπέλο αυτό, αν και δεν με φαντάζονταν ποτέ με Καπέλο προηγουμένως! Βρήκα επιτέλους το Καπέλο με το οποίο θέλω να πάω στο Γάμο που λέγαμε! Το Καπέλο που θέλω να φοράω για πάντα, συνέχεια!

Να ξερες πόσο θα ήθελα να σου έλεγα πως είμαι ευτυχισμένη! Το ξέρω πως βλέποντας κάποιο άτομο τόσο ευτυχισμένο θα σ΄έκανε και 'σένα ευτυχισμένη – είσαι καλή και ευαίσθητη παρόλα τα κολλήματα σου, πόσο μάλλον να έβλεπες εμένα, την αγαπημένη σου κόρη τόσο ευτυχισμένη! Το φαντάζεσαι; Και όμως, είναι αλήθεια! Ναι, με καπέλο όπως το ονειρεύτηκες! Ναι, και θέλω να πάω με το Καπέλο αυτό, το Καπέλο μου, στο Γάμο! Πάρα πολύ το θέλω! Και ξέρω πόσο πολύ θα μας καμάρωνες και μένα και το Καπέλο, εμένα και το Καπέλο μαζί στο Γάμο, μόνο αν δεν είχες εκείνα τα κολλήματα! Το ξέρω πως τόσο ευτυχισμένη που είμαι και με τέτοιο σούπερ-αξιολάτρευτο Καπέλο (το έχεις δει και σου αρέσει και ΄σενα, μόνο που δεν ήξερες πως είναι το δικό μου Καπέλο!) θα πετούσες στους εφτά ουρανούς, μόνο αν το Καπέλο δεν ήταν...κίτρινο! Έχει την πιο απίθανη απόχρωση του κίτρινου μαμα, το λατρεμένο μου, Κίτρινο Καπέλο!

Αν μόνο μπορούσες να δεις πέραν του γεγονότος πως το Καπέλο μου, το λατρεμένο μου Καπέλο είναι κίτρινο; Αν αποσύνδεες από την ευτυχία μου – όπως εσύ την αντιλαμβάνεσαι – το χρώμα του καπέλου; Δεν θα ήμασταν όλοι πολύ πιο ευτυχισμένοι; Αν δεν ενδιέφερε ποτέ κανέναν/καμία τι χρώμα καπέλα αρέσουν στον καθένα και στην καθεμιά δεν θα υπήρχαν πολλοί περισσότεροι ευτυχισμένοι άνθρωποι παντού; Δεν είναι πολύ απλό; Γιατί τότε να είναι τόσο δύσκολο; Δεν αντέχω να σκέφτεσαι πως δεν θα το άντεχες. Ούτε πόσο ευτυχισμένη είμαι με το Καπέλο μου δεν αντέχω να μην σου πω! Επειδή Σ’αγαπώ, γι’αυτό δεν το αντέχω! Και επειδή Την αγαπώ, δεν το αντέχω!

Με πάρα πολλή αγάπη πάντα,
Η κόρη σου
Άρια