Picture by Victoria Usova

Κυριακή, Νοεμβρίου 17, 2013

Γράμμα στην Αγαπημένη μου Μητέρα - Το Καπέλο


Αγαπημένη μου Μαμα,

Κατανοώ και βρίσκω συγκινητική την επιθυμία σου να με δεις ευτυχισμένη και χαρούμενη. Αυτό όμως που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι η μανία σου να πάω στο γάμο με πράσινο καπέλο!

Α, και το να μην έρθω στο γάμο ούτε που θέλεις να το συζητάς! Μα γιατί να μην θέλω να πάω στο γάμο; Είμαι στα καλά μου; Τι είδους άνθρωπος δεν τρελαίνεται να τρέχει στους γάμους; Μήπως είμαι και ‘γω τίποτα απ’αυτούς, τους εκκεντρικούς; Δεν θα το αντέξεις! Όχι, αν είμαι να σου το πώ! Δεν είναι πως δεν μ’αρέσουν οι γάμοι - κάποιοι είναι καταπληκτικοί, με τις καλύτερες προυποθέσεις για να περάσει κανείς τέλεια. Ας με άφηνες τουλάχιστο να πάω με όποιο καπέλο θέλω εγώ στον γάμο. Α, ναι, είναι και το τι θα πει ο κόσμος, όσο και αν δεν το παραδέχεσαι, ξέρω πως κάπου μέσα σου θα σε ενοχλούσε αν δεν πήγαινα στο γάμο ή αν εμφανιζόμουν με το λάθος καπέλο.

Είναι επειδή - λες - θα μου πηγαίνει πάρα πολύ ένα όμορφο, πράσινο καπέλο. Έτσι και το φορέσω, θα δω πόσο ευτυχισμένη θα με κάνει και ‘μενα το πράσινο καπέλο. Και πως θα δω πως είναι καλύτερα με το πράσινο καπέλο παρά να έχω τα μαλλιά μου να τα παίρνει ο άνεμος απ’ εδώ  και απ’ εκεί – ναι, πράσινο όμως, εννοείται...και απλά «καπέλο» να πεις εσύ, πράσινο εννοείς, Θεός φυλάξοι να 'ναι άλλο χρώμα. Μήπως δεν μου αρέσει το πράσινο; Μα όλες σχεδόν στην ηλικία μου – μη μου πεις και πολύ νεαρότερες - έχουν πράσινο καπέλο! Μήπως – Θεός φυλάξοι – δεν μ’αρέσει το πράσινο; Σε όλες αρέσει το πράσινο, εκτός αν είμαι απ’εκείνες τις εκκεντρικές – Θεός φυλάξοι, δεν θα το αντέξεις, το ξέρω. Μια χαρά χρώμα είναι το πράσινο, μαμα. Σου πάει εσένα. Μια χαρά πάει και στις άλλες. Απλά εγώ δεν θέλω να με περιορίζουν στο χρώμα!

Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει η ευτυχία μου με το αν θα πάω στο γάμο και αν θα πάω στο γάμο με πράσινο καπέλο. Πολύ πιο ευτυχισμένες θα ήμασταν και οι δυο μας – μάλλον όλοι μας κατακρίβεια, πιο ήσυχο θα το είχαμε το κεφάλι μας αν σταματούσες να συνδέεις όσα για μένα είναι ασυνάρτητα. Αλλά εσύ εκεί! Πράσινο καπέλο!! Μόνο από το πράσινο καπέλο περνά η ευτυχία μου, πιστεύεις! Και αν σταματούσες να το λες, ξέρω πως θα το πιστεύεις πάντα (;), και αυτό με πληγώνει (το ερωτηματικό στην παρένθεση μου δίνει ελπίδα). Με πληγώνει γιατί μ’ενδιαφέρει και η δική σου ευτυχία. Και η δική μου όμως επίσης.

Ας κρατήσουμε το ότι σ’ένδιαφέρει η ευτυχία μου, απλά πάψε να το συνδέεις με το πράσινο καπέλο! Για χρόνια μ’άρεσε ν’αφήνω τα μαλλιά μου λυτά στους ώμους και να μου τα παίρνει ο άνεμος, τι το χρειαζόμουν το καπέλο – και σου το ‘λεγα, απλά τότε έλεγες πως ήμουν μικρή και πως έχω καιρό ακόμα για να βρώ το τέλειο καπέλο. Κάποτε δοκίμαζα καπέλα, όχι στα σοβαρά, έτσι για πλάκα – καπέλα, τι σημασία έχει το χρώμα. Δεν μ’ενθουσίαζαν. Μπορεί απλά έτσι να ήμουν εγώ, καλύτερα με τα μαλλιά λυτά εκτεθειμένα σε ήλιο και σε άνεμο, άγρια, αχτένιστα, χωρίς καπέλο.

Ούτε η ιδέα των για πάντα ελεύθερων, λυτών μαλλιών σου αρέσει. Κάποτε γίνεσαι παρακλητική, «συμβιβάζεσαι». Δεν σε πειράζει και τόσο αν θα πάω στο γάμο, λες. Φτάνει να έχω ένα πράσινο καπέλο. Όλος ο κόσμος (πολλές φορές φιλονικήσαμε για αυτές τις αβίαστες, απόλυτες γενικεύσεις) χρειάζεται ένα καπέλο. Τι να το κάνεις το κεφάλι χωρίς καπέλο; Και το δικό μου καπέλο θα πρέπει να είναι πράσινο. Έτσι πρέπει. Μερικοί άνθρωποι πρέπει να φορούν μόνο πράσινα καπέλα, μερικοί άλλοι μόνο κίτρινα καπέλα. Άσχετο με το τι τους πηγαίνει πραγματικά. Και όχι, δεν υπάρχουν καπέλα μωβ, ούτε καφετιά, ούτε μπλε, ούτε κόκκινα, τι βλακείες είναι αυτές. Μόνο δυο χρώματα υπάρχουν και είναι προκαθορισμένο ποιο πάει σε ποιον. Εμένα, σύμφωνα με το τι λέει ο κόσμος, θα πρεπε να μου πηγαίνει το πράσινο.

Λοιπόν, έχω επιτέλους ευχάριστα νέα! Τα τελευταία χρόνια η ευτυχία μου συνδέθηκε αλληλένδετα με ένα απίθανο, μοναδικό στο είδος του Καπέλο. Ένα Καπέλο πανέμορφο, και άνετο, και απο άριστα υλικά, το καλύτερο Καπέλο που είχε ποτέ κανείς! Δεν το βγάζω πλέον ποτέ! Το Καπέλο μου! Νιώθω τέλεια σαν το φοράω, μου βγάζει τον καλύτερο μου εαυτό! Και με κάνει να χαμογελώ συνέχεια σαν το φορώ! Νιώθω πολύ όμορφη με το Καπέλο αυτό, νιώθω πολύ όμορφα με το Καπέλο αυτό! Όσοι μας έχουν δει λένε πως είναι σαν να γεννήθηκα με το Καπέλο αυτό, αν και δεν με φαντάζονταν ποτέ με Καπέλο προηγουμένως! Βρήκα επιτέλους το Καπέλο με το οποίο θέλω να πάω στο Γάμο που λέγαμε! Το Καπέλο που θέλω να φοράω για πάντα, συνέχεια!

Να ξερες πόσο θα ήθελα να σου έλεγα πως είμαι ευτυχισμένη! Το ξέρω πως βλέποντας κάποιο άτομο τόσο ευτυχισμένο θα σ΄έκανε και 'σένα ευτυχισμένη – είσαι καλή και ευαίσθητη παρόλα τα κολλήματα σου, πόσο μάλλον να έβλεπες εμένα, την αγαπημένη σου κόρη τόσο ευτυχισμένη! Το φαντάζεσαι; Και όμως, είναι αλήθεια! Ναι, με καπέλο όπως το ονειρεύτηκες! Ναι, και θέλω να πάω με το Καπέλο αυτό, το Καπέλο μου, στο Γάμο! Πάρα πολύ το θέλω! Και ξέρω πόσο πολύ θα μας καμάρωνες και μένα και το Καπέλο, εμένα και το Καπέλο μαζί στο Γάμο, μόνο αν δεν είχες εκείνα τα κολλήματα! Το ξέρω πως τόσο ευτυχισμένη που είμαι και με τέτοιο σούπερ-αξιολάτρευτο Καπέλο (το έχεις δει και σου αρέσει και ΄σενα, μόνο που δεν ήξερες πως είναι το δικό μου Καπέλο!) θα πετούσες στους εφτά ουρανούς, μόνο αν το Καπέλο δεν ήταν...κίτρινο! Έχει την πιο απίθανη απόχρωση του κίτρινου μαμα, το λατρεμένο μου, Κίτρινο Καπέλο!

Αν μόνο μπορούσες να δεις πέραν του γεγονότος πως το Καπέλο μου, το λατρεμένο μου Καπέλο είναι κίτρινο; Αν αποσύνδεες από την ευτυχία μου – όπως εσύ την αντιλαμβάνεσαι – το χρώμα του καπέλου; Δεν θα ήμασταν όλοι πολύ πιο ευτυχισμένοι; Αν δεν ενδιέφερε ποτέ κανέναν/καμία τι χρώμα καπέλα αρέσουν στον καθένα και στην καθεμιά δεν θα υπήρχαν πολλοί περισσότεροι ευτυχισμένοι άνθρωποι παντού; Δεν είναι πολύ απλό; Γιατί τότε να είναι τόσο δύσκολο; Δεν αντέχω να σκέφτεσαι πως δεν θα το άντεχες. Ούτε πόσο ευτυχισμένη είμαι με το Καπέλο μου δεν αντέχω να μην σου πω! Επειδή Σ’αγαπώ, γι’αυτό δεν το αντέχω! Και επειδή Την αγαπώ, δεν το αντέχω!

Με πάρα πολλή αγάπη πάντα,
Η κόρη σου
Άρια


Δευτέρα, Νοεμβρίου 11, 2013

Μύηση


Αγαπητοί Επίδοξοι Αναγνώστες!

Είμαστε η Αριάνα και η Άρια, δύο Κύπριες λεσβίες! Ναι, υπάρχουν Κύπριες Λεσβίες. Όχι, δεν είναι είδος προς εξαφάνιση, υπάρχουν αρκετές – το γιατί δεν τις βλέπουμε συχνά κανείς εύκολα το εικάζει που λέει και ο Ποιητής (ο Καβάφης, ντε!). Αλλά δεν είμαστε εδώ αυτή τη στιγμή για να μιλήσουμε για τον Καβάφη – αν και θα μιλήσουμε σε καποια φάση αφού αρέσει και στις δυο μας, όπως θα μιλάμε και για τις fellow λεσβίες (Κύπριες και μη) και για τους γκέι, τ@ αμφί, τ@ τρανς κτλ. Στο μπλογκ αυτό θα μοιραζόμαστε μαζί σας τις σκέψεις και τις ανησυχίες μας, θα κράζουμε την ομοφοβία της Κυπριακής και άλλων κοινωνιών, θα σχολιάζουμε την επικαιρότητα πάνω σε θέματα ΛΟΑΤ, και θα μοιραζόμαστε μαζί σας λίγη από την τρέλα μας (επειδή έχουμε μπόλικη από δαύτην!).

Τώρα, αν σας έχει φάει η περιέργεια να μάθετε περισσότερα για μας, θα πρέπει να γίνετε Πιστοί Ακόλουθοι. Προς το παρόν το μόνο που μπορούμε να σας αποκαλύψουμε είναι πως γνωριστήκαμε πριν από μερικά χρόνια και δεν μας πήρε και πολλές μέρες να γίνουμε ζευγάρι! Την (πανέμορφη) ιστορία ίσως σας την πούμε στην πορεία. Από τότε είμαστε μαζί, αχώριστες, παρόλο που ενίοτε μπαίνει μεταξύ μας μια φυσική απόσταση διότι λόγω δουλειάς η Άρια πηγαινοέρχεται σε μια Μεγαλούπολη του εξωτερικού όπου και μένει για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα. Η Αριάνα πολλές φορές την επισκέπτεται, και τότε τριγυρνάμε στα θέατρα και στα μπαλέτα και στις συναυλίες, στις βιβλιοθήκες, στα δρομάκια και στα πάρκα, μαζί πιασμένες χέρι-χέρι, πάντα. Πίσω στην Κύπρο κάνουμε τα ίδια (ναι, πιασμένες χέρι-χέρι και στην Κύπρο) μόνο που εκεί προστίθεται και ένα καστ συγγενών και (συνήθως θεόμουρλων - όχι δυσανάλογα!) φίλων μας για να δέσει η εικόνα. Θα τους γνωρίσετε και ‘σεις, Επίδοξοι Αναγνώστες, θέλετε, δε θέλετε!

Λοιπόν, πίσω στον πρόλογο μας: Κάποια από τα στοιχεία σχετικά με εμάς – δημογραφικά κυρίως – ενδέχεται να είναι αλλαγμένα, μεταλλαγμένα, παραλλαγμένα κλπ προς αποφυγή αναγνώρισης (επειδή είμαστε καραδιάσημες – να μια μετάλλαξη!), η ουσία όμως παραμένει η ίδια και διέπεται από ειλικρίνεια και ευθαρσία.

Με Εκτίμηση προς το Αναγνωστικό μας Κοινό,
Arianes

Υ.Γ. Ανυπομονούμε να σας γνωρίσουμε κι εσας!